Είναι μια ερώτηση που συχνά υποβάλλουμε στις γυναίκες. Βέβαια για έναν άνδρα ποτέ δεν θα ίσχυε αυτή η ερώτηση, διότι όλοι έχουν στην ταυτότητα τους ένα επάγγελμα ( έστω στις παλιές).

Οι γυναίκες όμως υπάγονται σε δύο κατηγορίες. Στην πρώτη κατηγορία που από πολλούς θεωρούνται και οι ευνοούμενες – είναι οι εργαζόμενες. Στη δεύτερη κατηγορία είναι οι μη εργαζόμενες – οι γυναίκες Β΄ κατηγορίας – αυτές που στην ταυτότητα τους γράφεται επάγγελμα ¨οικιακά¨ ( μη ξεχνιόμαστε στις παλιές).

Άρα είναι πολύ άστοχη αυτή η ερώτηση. Αφού στην ταυτότητα φέρει σαν επάγγελμα τα ¨οικιακά¨ δεν μπορεί παρά να΄ναι και οι γυναίκες αυτής της κατηγορίας εργαζόμενες. Εργαζόμενες και μάλιστα σε ένα επάγγελμα που θα έπρεπε να το έχουν κατατάξει στα ¨βαρέα και ανθυγιεινά¨.

Βέβαια αυτό το επάγγελμα το έχουν πασπαλίσει με λίγη ¨ροζ¨ μητρότητα, λίγη γλύκα από ¨είσαι η βασίλισσα του σπιτιού¨ και κάμποση μεγαλοσύνη από ¨θυσία της μάνας¨, για να ωραιοποιήσουν τη σκληρή δουλειά σε εικοσιτετράωρη βάση.

Για την γυναίκα ¨νοικοκυρά¨ δεν υπάρχουν ωράρια, αργίες, δεν υπάρχουν διακοπές, δεν υπάρχει άδεια, δεν υπάρχει σύνταξη, δεν υπάρχει τίποτε… Υπάρχουν μόνο υπερωρίες, χωρίς αμοιβή και πολλές φορές χωρίς αναγνώριση.

Είναι συνήθως η πρώτη που ξυπνά το πρωί και η τελευταία που κλείνει το βράδυ το φως. Είναι η γυναίκα που έχει επωμιστεί τις σοβαρές ευθύνες, όχι μόνο του νοικοκυριού – που αυτό είναι το λιγότερο – αλλά και ευθύνες απέναντι στην κοινωνία.

Είναι η γυναίκα που θα πρέπει να παραδώσει σωστούς και υγιείς ανθρώπους, που θα αποτελέσουν την καινούργια γενιά. Μια γενιά που όλοι μας την οραματιζόμαστε καλύτερη από το χθες, αξιότερη από το σήμερα, την γενιά του αύριο.

Ας υπάρχει λοιπόν σεβασμός αγάπη, ας υπάρχει κατανόηση για την γυναίκα που τόσο σκληρά εργάζεται και που φέρει ατυχώς για πολλούς το μειονεκτικό τίτλο ¨νοικοκυρά¨ ακόμα και εν έτει 2024.      

Σήμερα, 8 Μαρτίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα των  Γυναικών. Αύτη η ημέρα έρχεται για μια ακόμα φορά ως υπενθύμιση πως ο δρόμος για την ισότητα είναι ακόμη μακρύς.